Mmm, ja eh… lastig… is het echt nodig dat ‘dé jurist’ aanschuift? Klinkt dit je bekend in de oren? Mij wel! Ik behoor namelijk tot het gevreesde soort van ‘juristen’ en dan misschien nog wel een tandje erger… ‘vastgoedjuristen’… In het kader van reflectie op ‘mijn soort’ blijft de vraag me bezig houden wie toch ‘dé’ jurist is, die je écht niet aan de onderhandelingstafel wilt hebben.

Kenmerken jurist

Profielschets: gewetenloos… wollig… onpraktisch… onduidelijk… onnodig ingewikkeld… en niet te vergeten snoeihard en onredelijk. Nou, als dit de kenmerken zijn van dé jurist, dan voel ik me niet aangesproken!

Natuurlijk ben ik er om zaken goed te regelen en vast te leggen, maar ik zit in projecten absoluut niet aan tafel om de wederpartij doelbewust het vel over de oren te trekken en zaken onnodig ingewikkeld te maken.

Samenwerkingsverbanden tussen partijen

Juist bij vastgoed- en gebiedsontwikkelingsprojecten gaan partijen langdurige samenwerkingsverbanden aan. Gevoel voor de praktijk en oog voor deze samenwerking zijn essentieel. Contracten schrijf je tenslotte niet voor collega-juristen, maar voor mensen die hier in de praktijk écht mee moeten werken.

Herkenbaar?

Roept deze blog een gevoel van herkenning op? Wees de volgende keer dan niet bevreesd als er een jurist aanschuift, sommigen zijn wél gericht op samenwerking!